สวัสดีค่ะ = สวัสดีเจ้า
ทำอะไรอยู่ = ยะหยั๋งอยู่
สบายดีไหม = สะ บาย ดี ก่อ
เป็นห่วงนะ = เป๋น ห่วง เน่อ
ขอโทษ = สุมาเต๊อะ
ฉัน = เปิ้น (สุภาพ)
เธอ = ตั๋ว(สุภาพ)
ผู้ชาย = ป้อจาย
ผู้หญิง = แม่ญิง
พ่อ = ป้อ
พี่ชาย = อ้าย,ปี่
พี่สาว = ปี่
ยี่สิบบาท = ซาวบาท
ยี่สิบเอ็ด = ซาวเอ็ด
เรือน = เฮือน
โรงเรียน = โฮงเฮียน
เหนื่อย = อิด หม้อย
ให้ = หื้อ
อยาก = ใคร่
อยากอ้วก อยากอาเจียน = ใขฮาก
อร่อย = ลำ
อร่อยมาก = จ๊าดลำ
อย่าพูดมาก = จ๊ะไปปากนัก
อย่าพูดเสียงดัง = จ๊ะไปอู้ดัง
คิดไม่ออก = กึ๊ดหม่ะออก
เหม็นเน่า = เหม็นโอ๊ง, เหม็นโอ่
จืดชืด = จ๋างแจ้ดแผ้ด
ขมมาก = ขมแก๊ก
รสฝาดมาก = ส้มโจ๊ะโล๊ะ
รสเปรี้ยวมาก = ฝาดหยั่งก้นตุ๊
สวมรองเท้า = ซุบแข็บ
สะดุด = ข้อง
สวยจังเลยนะ = งามหลายน้อ
สบายอกสบายใจ = ซว่างอกซว่างใจ๋
เหรอ = ก๊ะ
คนอ้วนล่ำผิวดำ = ดำคึลึ
คนผอมกระหร่อง ผิวดำ = ดำคิมมิม
ดำมากๆ ทั่วๆ ไป = ดำผึดำผึด
แดงอร่าม = แดงฮ่าม
แดงเป็นจุดใหญ่จุดเดียว = แดงเผ้อเหล้อ
สีน้ำตาลหม่น = มอยอ้อดฮ้อด
ขาวนวล = ขาวจั๊วะ
ขาวมากๆ = ขาวโจ๊ะโฟ้ะ
สีขาวซีด = เปิดเจ้อะเห้อะ
ดูเก่า หรือซีด จืดไป = หมองซ้อกต๊อก
สีหม่นหมองมาก = เส้าแก๊ก
ใบหน้าหมองคล้ำ สีมืดไม่สดใส = เส้าตึ้มตื้อ
ลายพร้อย หรือลายเป็นดอกดวง = ลายขุ่ยหยุ่ย
สดใสแบบอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ = ใสอ้อดหล้อด
สว่างจ้า = ใส่ยงยง
น้อยหน่า = ม่ะหน้อแหน้ / น้อยแหน้
มะระขี้นก = บะห่อย
แตงกวา = บะแต๋ง
แตงโม = บะเต้า
มะปราง = บะผาง
ฝรั่ง = บ่ะหมั้น,บะแก๋ว
ขนุน = หม่ะหนุน,บ่ะหนุน
มะพร้าว = บะป๊าว
ส้มโอ = บะโอ
ผ้าเช็ดตัว = ผ้าตุ้ม
ผ้าห่ม = ผ้าต๊วบ
เตี่ยว = กางเกง
โง่ = ง่าว
ชื่อ = จื่อ
อิจฉา = ขอย
ตำรา = ป๊ะกะตืน
แอบชอบ = ฮักเมา
ดื้อด้าน = หลึก
หลายอย่าง = ซะป๊ะ
รองเท้า = เกือก /เกิบ
รองเท้าฟองน้ำ = แค็บ
กางร่ม = กางจ้อง
โกหก = วอก ขี้จุ๊
กิน = กิ๋น
ขี้เหนียว = ขี้จิ๊
คิด = กึ๊ด
เครียด = เกี้ยด
จริง = แต๊(เช่น “แต๊ก๊ะ” = “จริงหรอ”)
เจ็บ = เจ๊บ
ใช้ = ใจ๊
ดู = ผ่อ
เด็ก = ละอ่อน
เงียบกริบ = ดั้กปิ้ง
ไม่ได้ข่าวคราว = ดั้กแส้ป
นั่งนิ่ง = ดั้กก๊กงก
ร่ม = จ้อง
ปฏิทิน = ปั๊กกะตืน
รัก = ฮัก
รู้ = ฮู้
ลื่นล้ม = ผะเริด
วิ่ง = ล่น
เที่ยว = แอ่ว
นั่งพับเพียบ = นั่งป้อหละแหม้
นั่งขัดสมาธิ = นั่งขดขวาย
นั่งยอง ๆ = นั่งข่องเหยาะ,หย่องเหยาะ
นั่งไขว่ห้างเอาเท้าข้างหนึ่งพาดบนเข่า = นั่งปกขาก่ายง้อน
นั่งวางเฉย นั่งหัวโด่ = นั่งคกงก(ก๊กงก)
นั่งลงไปเต็มที่ตามสบาย (โดยไม่กลัวเปื้อน) = นั่งเป้อหละเหม้อ, นั่งเหม้อ
โกรธ = โขด
กลับ = ปิ๊ก (เช่น “เฮาปิ๊กบ้านละหนา”)
โกหก = วอก ขี้จุ๊
ขโมย = ขี้ลัก
ขี้เหนียว = ขี้จิ๊
เครียด = เกี้ยด
ดู = ผ่อ
กรรไกร = มีดยับ มีดแซม
กระดุม = บะต่อม
เข็มขัด = สายแอว สายฮั้ง
ช้อน = จ๊อน
ทับพี = ป้าก
ผ้าเช็ดตัว = ผ้าตุ้ม
ผ้าห่ม = ผ้าต๊วบ
ยาสูบ = ซีโย
รองเท้า = เกือก /เกิบ
รองเท้าฟองน้ำ = แค็บ
จิ้งหรีด = จิ้กุ่ง,จิ้หีด
ค้างคก = ค้างคาก กบตู่
ลูกอ๊อด = อีฮวก
ปลาไหล = ปลาเอี่ยน ปลาเหยี่ยน
จิ้งเหลน = จั๊ก-กะ-เหล้อ
กิ้งก่า = จั๊ก-ก่า
ช่างมันเถอะ = จ้างมันเต๊อะ
กันนักกันหนา, เยอะแยะมากมาย = ปะล่ำปะเหลือ
มากมายก่ายกอง = เปอเลอะเปอเต๋อ
หยุดพูดบ้าง = ยั้งปากพ่อง
อย่าพูดมาก = จ๊ะไปปากนัก
ข้าวเช้า = ข้าวงาย
อาหารกลางวัน = ข้าวตอน
อาหารเย็น = ข้าวแลง
คนเซ่อๆ ซ่าๆ = คนสึ่งตึง
ลดอีกนิดได้ไหม = ลดแหมน้อยได้ก่อเจ้า
ขายอย่างไรคะ = ขายจ๊ะไดเจ้า
ไปกาด = ไปตลาด
สนุกไหม = ม่วนก่อ